නිදහසේ ශිල්පය ගැන තෙල් කතාවක්..! A story of unity & love, for new state university candidates and freshers

Location - Department of Mathematics, University of Colombo

මේක අළුත් බලාපොරොත්තු දළුලන කාලයක්. එක පැත්තකින් 2018 අවුරුද්දෙ උසස් පෙළ විභාගයේ ප්‍රතිඵල ඇවිල්ලා. අනෙක් පැත්තෙන් 2017 උසස් පෙළින් අළුතින් සරසවි ප්‍රවේශ ලබපු ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කරන කාල වකවානුවක්. ඒක මේ සංස්කෘතික රට ඇතුලෙනම් තාමත් පවුලේ හීනයක්. සාමූහික බලාපොරොත්තුවක්. තනි උත්සාහයක් නම් නෙවේ. අම්මා, තාත්තා එහෙමත් නැත්නම් පුංචි කාලෙ ඉඳලා තමන්ව බලාගත්තු පුද්ගලයගෙ ඉඳන්ම හුස්ම පොව පොවා පණ දුන්නු හීනයක් තමා සරසවි ප්‍රවේශය කියන්නෙ. ඒ ශිෂ්‍යභාවය ලැබීම එක පැත්තකින් ආශීර්වාදයක් වගේම තවත් පැත්තකින් බැරෑරුම් වගකීමක් බව නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් පෝෂණය වෙන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න හැම අංකුරයකම හිත ඇතුලෙ පැලකරන්න අපිට පුංචි ආසාවක් තියනවා. මේ එක්තරා විදිහක ආදරණීය "තෙලක්". හිත් පාරගන්නෙ නැතුව අපි ඒ කතාවත් අහමු!

ආදරය කියන්නෙත් එක්තරා විදිහක දහමක් බන්. නිදහසේ ශිල්පයක් ගැන කියද්දි අපි ඒ අස්සෙන් ආදරය ගැන කතා කරන්න හේතු හොයනවා කියලා උඹ හිතනවා ඇති. ඔව්, නිදහස කියන්නෙත් එකතරා විදිහක ආදර අවකාශයක්ම තමා. මුදල් නොගෙවා ලබාගන්න පුළුවන් වටිනාම දේ තමා ආදරය කියන්නෙත්. ඉතින් ආදරය කරන්නත් අධ්‍යාපනයක්  ඕනෙ මචං. නිදහසේ ලැබෙන ආදරය විඳින්න මිනිස්සු ඉගෙනගන්න  ඕනෙ වගේම ඉගෙනගන්නත් ඉගෙනගන්න  ඕනෙ. ඉගෙනීම නිදහසේ කරන්නත්  ඕනෙ. කොටු, ප‍්‍රස්තාර, පෑන්, පැන්සල්, මකන කෑලි එක්ක ගෙවෙන බාහිරින් අඹපු පාසල් අධ්‍යාපනයත් හරියට කියෝගන්න බැරි පන්ති ලියවිල්ලක් වගේ. ඒක සංකීර්ණ වැඩියි නම් අපි උඹට ඒක මෙහෙම කියන්නම්. ඔය කිව්ව මෙවලම් කිසිම දෙයක් උඹට, අපිට මේ රටට සේවය කරන්න අවශ්‍ය වෙන දේවල් නෙවේ මචං. එකම එක මනුශ්‍යයෙක්ගෙ පුංචි සිතුවිල්ලක් මහා මානුශීය ව්‍යාපාරයක ආරම්භය වෙන්න පුළුවන්. හරියට මහ බෝසතාණන් වහන්සේගේ සංසාර චාරිකාව වගේ. ඉතින්, සිතුවිල්ලකින් තමා හැම ආත්මීය ක‍්‍රියාන්විතයක්ම පටන් ගන්නෙ. එහෙම තව උත්තරීතර මිනිහෙක් හිටියා, ජීසස් කියල බොහොම පුංචි කාලෙකින් ආදරය කරන්නෙ කොහොමද කියලා මිනිස්සුන්ට උගන්වපු. අපිටත් ඒ වගේම මේ කියවන නිදහසේ ශිල්පීය පුරෝගාමීන් ගැන ආදරයක් තියෙන්න  ඕනෙ. සල්ලි ගොඩාක් ගෙවලා කවදාහරි උපාධියක් ගන්නවා කියලා අහින්සක හීන තියෙන නංගි කෙනෙක්ගෙ, මල්ලි කෙනෙක්ගෙ වගේම, උසස් පෙල විභාගෙ ඉහලින් සමත් වෙලා රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලෙකට යන්න අධිෂ්ඨානෙන් වැඩ කරන නංගිලා, මල්ලිලාගෙත් හීන වලට අපි අසීමිතව ආදරය කරන්න ඉගෙනගන්න  ඕනෙ. ඉතින් ඒ හපන්කම අපිට තනියම නම් කරන්න බැහැ. අධ්‍යාපනයක් තියෙන ආදර ර්‍ණය මිනිස්සු ඉන්න  ඕනෙ. දන්නවද, අධ්‍යාපනය කියන්නෙ හිතන්න පුළුවන්කම කියන සංකීර්ණ පරිචයට. උඹ පුංචි කාලෙ උඹේම කැත කුණු අම්මා, තාත්තා හරිම පේ‍්‍රමයකින් හෝදන්න ඇති, උඹව සනසන්න ඇති. වයසින් වැඩෙද්දි ඒ හැම දෙයක්ම තමන්ම කරගන්න අපි ඉගෙනගන්නවා. ඒක අධ්‍යාපනයක්. කියවීමයි, ජීවිත කියවීමයි කියන්නෙ අනුයාත සිදුවීම් දෙකක්. කියවන කෙනාට  ඕනෙ තරම් පොත් කියවන්න පුළුවන්, කට කියවන්නත් පුළුවන්, ඒත් ජීවිත කියවීම කියන්නෙ පොත් හෝ කට කියවීම නම් නෙවේ. හැම දේකින්ම උඹ ලබාපු අධ්‍යාපනය තමා ජීවිත කියවීම කියන්නෙ. හැබැයි හිතන්නෙ නැතිව ජීවිත කියවීම් ඉබේම පහල වෙන්නෙනම් නැහැ.

පුංචි දෙයක් කියන්න පුංචි විරාමයක් ගන්නම්. නිදහස් අධ්‍යාපනය කියන්නෙ මොකද්ද දන්නවද, ඒකෙ තේරුම තමා ජීවිත කියවීමක් තියන මිනිසුන් නිර්මාණය කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය. මේ රටේ අවුරුදු 70ක දීර්ඝ නිදහස් ගමනක් තියනවා. ඒ අස්සෙ වීරයො මරපු කාල වකවානුත් තිබුණා. 1971, 1983, 1988-89, යුද්ධය, මධ්‍යවේදීන්, කලාකරුවන් ඝාතන, ඔව්, මේ හැමදේමත් එක්ක කලාව, සාහිත්‍යය, මතවාදී දේශපාලනයක් කරන්න පුළුවන් මිනිස්සුත් මැරුණා බන්. ඒ හිස්කම තමා අද වන්දිභට්ටයින්ගෙන්, එහෙයියන්ගෙන් මේ සම්පූර්ණ වේගෙන යන්නෙ. අපි මේ උඹට කියන නිදහසේ ශිල්පය මෙච්චර කාලයක් රැුකුණෙත් පවතින මෘග ක‍්‍රමවේද බාරගන්න අකමැති වුණු ප‍්‍රගතිශීලී මිනිස්සු හින්දා. ඒක එක සිද්ධියක් නෙවේ සහෝදරයා, චාරිකාවක්. අපි ඒ ශිල්පයේ නූතන පරපුර කියන එක බැරෑරුම් වගකීමක්. මේ ශිල්පයට එදිරිවාදිකම් කරන බහුතර සමාජයේ උන්ගෙ මුත‍්‍රා සාම්පල වල තහනම් උත්තේජක තියනවා මචං. නිදහසේ ශිල්පය එක්ක පෞද්ගලික ශිල්පය ඝට්ටනය කරලා ඉස්කෝලෙදි උඹත් එක්ක එක බත් පතේ බිත්තරේට රණ්ඩු කරපු, උඹ ගුටි ගහගත්තු, උඹේ ඇෙඟ් පෑනෙන් ඉරි ඇඳපු, පුංචි කාලෙ ගෝල්ඩන් ඩස්ට් නාවපු උඹේ සහෝදරයට වෛර කරන්න උඹට උගන්වන්නෙ ඔය කියපු ව්‍යාජ හෘද සාක්ෂියක් තියෙන මිනිස්සු. උන්ගෙ හිත්වල තියෙන්නෙ කකියන බල අරගලයක් මිසක් මානුශීය දේශපාලනය ගැන උන් අඹ මල් රේණුවක් තරම් දෙයක් දන්නෙ නැහැ බන්. අපි කියන ජීවිත කියවීම උඹට  ඕනෙ වෙන්නෙ මෙන්න මේ වෙලාවෙදි. මහා සංස්කෘතියෙන් අපගමනය වුණු උප සංස්කෘතියෙ මිනිස්සු හරි ලස්සන වැඩ කරනවා. ශිල්පයේ මාත‍්‍රාව යන්තමින් හරි කොහේ හරි දුෂ්කර පාසලක ඉන්න පුංචි පුංචි හීන තියෙන උන්ටත් දෙන්න පුළුවන් සාධනීය අරමුණු සරසවි කොල්ලන්ට, කෙල්ලන්ට තියනවා. ඒක මේ අරගලයේම එක පැත්තක්. අපි දුප්පත් රටක් හින්ද තමා අපි පොහොසත් වෙන්න  ඕනෙත්. මනසින් ඒ පොහොසත්කම අපි කියන ආදර ර්‍ණය මිනිස්සු ළඟ තියෙනවට අපි හරි කැමතියි. කුසගින්න තියෙන මිනිහා කෑම හොයනවා වගේ, තිබහ තියෙන මිනිහා වතුර හොයනවා වගේ, පොහොසත් වෙන්න නම් ඉගෙනගන්න  ඕනෙ, උඹ ඒ කියන ඉගෙනීම ජීවිත කියවීමම විදිහට වටහාගනියි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. කැම්පස් කොල්ලො, කෙල්ලො අළුත් බලාපොරොත්තු පොත්වල ඒ විදිහට පිටපත් කරන එක හරිම විප්ලවීයයි.

Location - University Playground Premises, Colombo

ඒ විප්ලවය ගැන අපි ලස්සන කතාවක් කියන්නම්. එකම එක තනිකඩ ආදරවන්තයෙක් මිනිස්සු පේ‍්‍රමය ගැන දන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියලා හිතන්න පටන් ගත්ත. තමන්ටම ලැබෙන්න  ඕනෙ දෙයක් වෙනත් කෙනෙකුට ලබා දෙන එක අමාරු වැඩක්, ඒක තමා ආදරය කියන්නෙ, ඉතින් ආදරය කරන්න බැහැ, ආදරය ඉබේම කෙරෙන්න  ඕනෙ.  ඕෂෝ කියලා හරි සුන්දර මනුස්සයෙක් එහෙම හිතලා ආදරය හොයාගෙන ගිහින් විමුක්තියට පත්වුණා. ඔහු කියපු ලස්සනම කතාව තමා සම්පූර්ණයෙන් ආදරය කරන්න කියන එක. ඇයි අපි මේක උඹට කියන්නෙ, විප්ලවයක පළවෙනි පියවර තමා ඒක. ඒක පාර වහගෙන, වතුර නාගෙන, කැනිස්ටර් පාරවල් කාගෙන කරන දේශපාලන අරගලයක් විතරක් නම් නෙවේ. විප්ලවය වෙන්න  ඕනෙ අයිතීන් ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙන්. ඒක පාරක ස්ටිකර් එකක්, පෑනක් විකුණන කෙල්ලෙක්ගෙ තියෙන හීනයක් වෙන්න  ඕනෙ, කැටයක් හොල්ලලා කාසි, නෝට්ටු එකතු කරන කොල්ලෙක්ගෙ අරමුණක් වෙන්න  ඕනෙ, රටට ණය නොවී අනුග‍්‍රාහකයො හොය හොය, සල්ලි හොයන්න දඟලන ශිෂ්‍ය සංගම් වල කැක්කුම වෙන්න  ඕනෙ. සියල්ලන් අවසන් ප‍්‍රතිඵලයෙන් තෘප්තියට පත්වෙන කොට උන්ගෙ හදවතින් ඇහෙන මන්දස්මිතයට අපි ආදරෙයි. මේක සංස්කෘතික ආරාධනාවක් මිත‍්‍රයා, මේක උප සංස්කෘතික විප්ලවයක්, මේක දීර්ඝ චාරිකාවක්, ඒ ගමන කවදාහරි නවත්වන්න වෙන්නෙ හේතු දෙකක් නිසා විතරයි, එකක් මේ නිදහසේ ශිල්පය මේ දේශයෙන් අහෝසිවෙන දවසට. අනිත් හේතුව නිසා අපි මේ චාරිකාව නවත්වන්න හරි කැමතියි. ඒ අපි මුලින් කිව්ව ව්‍යාජ මිනිස්සුත් ජීවිත කියවීමක් ආරෝපණය කරගන්න දවසට. ප‍්‍රතිවාදීන් නැතිනම් මේ ගමන නවත්වන්න පුළුවන්, ඒත් මචං කවුද හරියටම දන්නෙ.

අළුත් ආඛ්‍යානයක් හදපන්, ඒ නියාවෙන් අළුත් බලාපොරොත්තු පොත්වල පිටපත් කරපන්, ලක්ෂ පනහක් පුංචි උන්ගෙ අනාගතයේ ලස්සන හිතින් මනෝරංජනය කරන්න තරම් පරාර්ථකාමී වෙයන්, මේ පාදඩ වර්තමානය උන්ගේ අනාගතය නොවෙන්න, පුළුවන් තරම් කාෂ්ඨකය ඉවසපන්. උඹේ වර්තමානයම උන්ගෙත් වර්තමානය වෙන්න දෙනවනම් මේ අධ්‍යාපනයේවත්, අපි කියන මේ ආදර ලියවිල්ලෙවත් කිසිම තේරුමක් නැතිවෙනවා. නිවහල්ලූන්ගේ කුලකයට එකතු වෙන්න, කෙල්ලෙකුට හදවතින්ම ආදරය කරන්න, අතින් අල්ලන්න, පේ‍්‍රමය පුරන්න, ආදර ගීත අසන්න, කොල්ලෙකු වෙනුවෙන් පේ‍්‍රම ර්‍ණය වෙන්න, ළයාන්විත වෙන්න, පොත් පිටින් ඌටත් එක්ක නෝට් ලියන්න, බත් කවන්න, හදවතට, ළමැදට තුරුළු කරගන්න, කඳුළු සලන්න, තොල් සිපගන්න, කෙල්ලට රැුකවරණය දෙන්න, චපල නොවී සැබෑ ලෙසම ආදර ර්‍ණය වන්න, මේ සරසවි ?නේ එකතුවෙන්න, උන්ගේ මන්දස්මිතය සංස්පර්ශය කරන්න ඉගෙනගන්න, මේ නිදහසේ ශිල්පයට ඉතිහාසය කියවන්න ඉඩදෙන්න. නංගියෙ, මල්ලියෙ මේක ආදර ර්‍ණය ආයාචනයක්, මේ අධ්‍යාපනය රකින්න, දොරටු තට්ටු කරලා ’පුතේ මේ උපාධිය උඹට’ කියලා දෙපා මුලට සරසවි වරම දෙන්න කිසිම දේශපාලකයෙක්, සමාජ සංවිධානයක් බැඳී සිටින්නෙ නැහැ, ඒක අතීතයෙත්, වර්තමානයෙත්, අනාගතයෙත් බොහෝ විට ඒ විදිහටම ක‍්‍රියාත්මක වෙයි. ඒක උඹ වෙනුවෙන්, අනාගතයේ උඹේ මල්ලි, නංගි වෙනුවෙන්, සමහරවිට උඹේම දරුවො වෙනුවෙනුත් ආරක්ෂා කිරීමේ භාරදූර වගකීම සරසවි අපි නූතන පරපුරට තියෙනවා, අවස්ථාවක් ලද සැනින් මේ අනර්ඝ දායාදය උඹෙන්, අපෙන් ඈත්කරන්න මිසක් ඒ බොහෝ දෙනෙක් අධ්‍යාපනයේ සම අයිතීන් වෙනුවෙන් අරගල කරන්නෙ නැහැ. ඒ සියල්ල මෙලෙසම තියෙන්නෙ සමස්ත ලාංකීය සරසවි ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීත්වයේ අඛණ්ඩ පැවැත්ම නිසා පමණයි. ඉතින් මේ ඒ කුටුම්බයේ උන්ට පේ‍්‍රමය ගැන, නිදහසේ ආදරය කරන හැටි, නිදහසේ ශිල්පය විඳින හැටි ගැන තැබුව පුංචි සටහනක් විතරයි. ඉතින් උඹේ ඒ සංවේදී හුස්මෙ තියන මිමිණුමටත් ආදර ර්‍ණය උණුසුමක් එකතුවෙනකම් නවතිමු, ජය!