නිදහසේ ශිල්පය ගැන තෙල් කතාවක්..! A story of unity & love, for new state university candidates and freshers

Location - Department of Mathematics, University of Colombo

මේක අළුත් බලාපොරොත්තු දළුලන කාලයක්. එක පැත්තකින් 2018 අවුරුද්දෙ උසස් පෙළ විභාගයේ ප්‍රතිඵල ඇවිල්ලා. අනෙක් පැත්තෙන් 2017 උසස් පෙළින් අළුතින් සරසවි ප්‍රවේශ ලබපු ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කරන කාල වකවානුවක්. ඒක මේ සංස්කෘතික රට ඇතුලෙනම් තාමත් පවුලේ හීනයක්. සාමූහික බලාපොරොත්තුවක්. තනි උත්සාහයක් නම් නෙවේ. අම්මා, තාත්තා එහෙමත් නැත්නම් පුංචි කාලෙ ඉඳලා තමන්ව බලාගත්තු පුද්ගලයගෙ ඉඳන්ම හුස්ම පොව පොවා පණ දුන්නු හීනයක් තමා සරසවි ප්‍රවේශය කියන්නෙ. ඒ ශිෂ්‍යභාවය ලැබීම එක පැත්තකින් ආශීර්වාදයක් වගේම තවත් පැත්තකින් බැරෑරුම් වගකීමක් බව නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් පෝෂණය වෙන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න හැම අංකුරයකම හිත ඇතුලෙ පැලකරන්න අපිට පුංචි ආසාවක් තියනවා. මේ එක්තරා විදිහක ආදරණීය "තෙලක්". හිත් පාරගන්නෙ නැතුව අපි ඒ කතාවත් අහමු!

ආදරය කියන්නෙත් එක්තරා විදිහක දහමක් බන්. නිදහසේ ශිල්පයක් ගැන කියද්දි අපි ඒ අස්සෙන් ආදරය ගැන කතා කරන්න හේතු හොයනවා කියලා උඹ හිතනවා ඇති. ඔව්, නිදහස කියන්නෙත් එකතරා විදිහක ආදර අවකාශයක්ම තමා. මුදල් නොගෙවා ලබාගන්න පුළුවන් වටිනාම දේ තමා ආදරය කියන්නෙත්. ඉතින් ආදරය කරන්නත් අධ්‍යාපනයක්  ඕනෙ මචං. නිදහසේ ලැබෙන ආදරය විඳින්න මිනිස්සු ඉගෙනගන්න  ඕනෙ වගේම ඉගෙනගන්නත් ඉගෙනගන්න  ඕනෙ. ඉගෙනීම නිදහසේ කරන්නත්  ඕනෙ. කොටු, ප‍්‍රස්තාර, පෑන්, පැන්සල්, මකන කෑලි එක්ක ගෙවෙන බාහිරින් අඹපු පාසල් අධ්‍යාපනයත් හරියට කියෝගන්න බැරි පන්ති ලියවිල්ලක් වගේ. ඒක සංකීර්ණ වැඩියි නම් අපි උඹට ඒක මෙහෙම කියන්නම්. ඔය කිව්ව මෙවලම් කිසිම දෙයක් උඹට, අපිට මේ රටට සේවය කරන්න අවශ්‍ය වෙන දේවල් නෙවේ මචං. එකම එක මනුශ්‍යයෙක්ගෙ පුංචි සිතුවිල්ලක් මහා මානුශීය ව්‍යාපාරයක ආරම්භය වෙන්න පුළුවන්. හරියට මහ බෝසතාණන් වහන්සේගේ සංසාර චාරිකාව වගේ. ඉතින්, සිතුවිල්ලකින් තමා හැම ආත්මීය ක‍්‍රියාන්විතයක්ම පටන් ගන්නෙ. එහෙම තව උත්තරීතර මිනිහෙක් හිටියා, ජීසස් කියල බොහොම පුංචි කාලෙකින් ආදරය කරන්නෙ කොහොමද කියලා මිනිස්සුන්ට උගන්වපු. අපිටත් ඒ වගේම මේ කියවන නිදහසේ ශිල්පීය පුරෝගාමීන් ගැන ආදරයක් තියෙන්න  ඕනෙ. සල්ලි ගොඩාක් ගෙවලා කවදාහරි උපාධියක් ගන්නවා කියලා අහින්සක හීන තියෙන නංගි කෙනෙක්ගෙ, මල්ලි කෙනෙක්ගෙ වගේම, උසස් පෙල විභාගෙ ඉහලින් සමත් වෙලා රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලෙකට යන්න අධිෂ්ඨානෙන් වැඩ කරන නංගිලා, මල්ලිලාගෙත් හීන වලට අපි අසීමිතව ආදරය කරන්න ඉගෙනගන්න  ඕනෙ. ඉතින් ඒ හපන්කම අපිට තනියම නම් කරන්න බැහැ. අධ්‍යාපනයක් තියෙන ආදර ර්‍ණය මිනිස්සු ඉන්න  ඕනෙ. දන්නවද, අධ්‍යාපනය කියන්නෙ හිතන්න පුළුවන්කම කියන සංකීර්ණ පරිචයට. උඹ පුංචි කාලෙ උඹේම කැත කුණු අම්මා, තාත්තා හරිම පේ‍්‍රමයකින් හෝදන්න ඇති, උඹව සනසන්න ඇති. වයසින් වැඩෙද්දි ඒ හැම දෙයක්ම තමන්ම කරගන්න අපි ඉගෙනගන්නවා. ඒක අධ්‍යාපනයක්. කියවීමයි, ජීවිත කියවීමයි කියන්නෙ අනුයාත සිදුවීම් දෙකක්. කියවන කෙනාට  ඕනෙ තරම් පොත් කියවන්න පුළුවන්, කට කියවන්නත් පුළුවන්, ඒත් ජීවිත කියවීම කියන්නෙ පොත් හෝ කට කියවීම නම් නෙවේ. හැම දේකින්ම උඹ ලබාපු අධ්‍යාපනය තමා ජීවිත කියවීම කියන්නෙ. හැබැයි හිතන්නෙ නැතිව ජීවිත කියවීම් ඉබේම පහල වෙන්නෙනම් නැහැ.

පුංචි දෙයක් කියන්න පුංචි විරාමයක් ගන්නම්. නිදහස් අධ්‍යාපනය කියන්නෙ මොකද්ද දන්නවද, ඒකෙ තේරුම තමා ජීවිත කියවීමක් තියන මිනිසුන් නිර්මාණය කිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය. මේ රටේ අවුරුදු 70ක දීර්ඝ නිදහස් ගමනක් තියනවා. ඒ අස්සෙ වීරයො මරපු කාල වකවානුත් තිබුණා. 1971, 1983, 1988-89, යුද්ධය, මධ්‍යවේදීන්, කලාකරුවන් ඝාතන, ඔව්, මේ හැමදේමත් එක්ක කලාව, සාහිත්‍යය, මතවාදී දේශපාලනයක් කරන්න පුළුවන් මිනිස්සුත් මැරුණා බන්. ඒ හිස්කම තමා අද වන්දිභට්ටයින්ගෙන්, එහෙයියන්ගෙන් මේ සම්පූර්ණ වේගෙන යන්නෙ. අපි මේ උඹට කියන නිදහසේ ශිල්පය මෙච්චර කාලයක් රැුකුණෙත් පවතින මෘග ක‍්‍රමවේද බාරගන්න අකමැති වුණු ප‍්‍රගතිශීලී මිනිස්සු හින්දා. ඒක එක සිද්ධියක් නෙවේ සහෝදරයා, චාරිකාවක්. අපි ඒ ශිල්පයේ නූතන පරපුර කියන එක බැරෑරුම් වගකීමක්. මේ ශිල්පයට එදිරිවාදිකම් කරන බහුතර සමාජයේ උන්ගෙ මුත‍්‍රා සාම්පල වල තහනම් උත්තේජක තියනවා මචං. නිදහසේ ශිල්පය එක්ක පෞද්ගලික ශිල්පය ඝට්ටනය කරලා ඉස්කෝලෙදි උඹත් එක්ක එක බත් පතේ බිත්තරේට රණ්ඩු කරපු, උඹ ගුටි ගහගත්තු, උඹේ ඇෙඟ් පෑනෙන් ඉරි ඇඳපු, පුංචි කාලෙ ගෝල්ඩන් ඩස්ට් නාවපු උඹේ සහෝදරයට වෛර කරන්න උඹට උගන්වන්නෙ ඔය කියපු ව්‍යාජ හෘද සාක්ෂියක් තියෙන මිනිස්සු. උන්ගෙ හිත්වල තියෙන්නෙ කකියන බල අරගලයක් මිසක් මානුශීය දේශපාලනය ගැන උන් අඹ මල් රේණුවක් තරම් දෙයක් දන්නෙ නැහැ බන්. අපි කියන ජීවිත කියවීම උඹට  ඕනෙ වෙන්නෙ මෙන්න මේ වෙලාවෙදි. මහා සංස්කෘතියෙන් අපගමනය වුණු උප සංස්කෘතියෙ මිනිස්සු හරි ලස්සන වැඩ කරනවා. ශිල්පයේ මාත‍්‍රාව යන්තමින් හරි කොහේ හරි දුෂ්කර පාසලක ඉන්න පුංචි පුංචි හීන තියෙන උන්ටත් දෙන්න පුළුවන් සාධනීය අරමුණු සරසවි කොල්ලන්ට, කෙල්ලන්ට තියනවා. ඒක මේ අරගලයේම එක පැත්තක්. අපි දුප්පත් රටක් හින්ද තමා අපි පොහොසත් වෙන්න  ඕනෙත්. මනසින් ඒ පොහොසත්කම අපි කියන ආදර ර්‍ණය මිනිස්සු ළඟ තියෙනවට අපි හරි කැමතියි. කුසගින්න තියෙන මිනිහා කෑම හොයනවා වගේ, තිබහ තියෙන මිනිහා වතුර හොයනවා වගේ, පොහොසත් වෙන්න නම් ඉගෙනගන්න  ඕනෙ, උඹ ඒ කියන ඉගෙනීම ජීවිත කියවීමම විදිහට වටහාගනියි කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. කැම්පස් කොල්ලො, කෙල්ලො අළුත් බලාපොරොත්තු පොත්වල ඒ විදිහට පිටපත් කරන එක හරිම විප්ලවීයයි.

Location - University Playground Premises, Colombo

ඒ විප්ලවය ගැන අපි ලස්සන කතාවක් කියන්නම්. එකම එක තනිකඩ ආදරවන්තයෙක් මිනිස්සු පේ‍්‍රමය ගැන දන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියලා හිතන්න පටන් ගත්ත. තමන්ටම ලැබෙන්න  ඕනෙ දෙයක් වෙනත් කෙනෙකුට ලබා දෙන එක අමාරු වැඩක්, ඒක තමා ආදරය කියන්නෙ, ඉතින් ආදරය කරන්න බැහැ, ආදරය ඉබේම කෙරෙන්න  ඕනෙ.  ඕෂෝ කියලා හරි සුන්දර මනුස්සයෙක් එහෙම හිතලා ආදරය හොයාගෙන ගිහින් විමුක්තියට පත්වුණා. ඔහු කියපු ලස්සනම කතාව තමා සම්පූර්ණයෙන් ආදරය කරන්න කියන එක. ඇයි අපි මේක උඹට කියන්නෙ, විප්ලවයක පළවෙනි පියවර තමා ඒක. ඒක පාර වහගෙන, වතුර නාගෙන, කැනිස්ටර් පාරවල් කාගෙන කරන දේශපාලන අරගලයක් විතරක් නම් නෙවේ. විප්ලවය වෙන්න  ඕනෙ අයිතීන් ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙන්. ඒක පාරක ස්ටිකර් එකක්, පෑනක් විකුණන කෙල්ලෙක්ගෙ තියෙන හීනයක් වෙන්න  ඕනෙ, කැටයක් හොල්ලලා කාසි, නෝට්ටු එකතු කරන කොල්ලෙක්ගෙ අරමුණක් වෙන්න  ඕනෙ, රටට ණය නොවී අනුග‍්‍රාහකයො හොය හොය, සල්ලි හොයන්න දඟලන ශිෂ්‍ය සංගම් වල කැක්කුම වෙන්න  ඕනෙ. සියල්ලන් අවසන් ප‍්‍රතිඵලයෙන් තෘප්තියට පත්වෙන කොට උන්ගෙ හදවතින් ඇහෙන මන්දස්මිතයට අපි ආදරෙයි. මේක සංස්කෘතික ආරාධනාවක් මිත‍්‍රයා, මේක උප සංස්කෘතික විප්ලවයක්, මේක දීර්ඝ චාරිකාවක්, ඒ ගමන කවදාහරි නවත්වන්න වෙන්නෙ හේතු දෙකක් නිසා විතරයි, එකක් මේ නිදහසේ ශිල්පය මේ දේශයෙන් අහෝසිවෙන දවසට. අනිත් හේතුව නිසා අපි මේ චාරිකාව නවත්වන්න හරි කැමතියි. ඒ අපි මුලින් කිව්ව ව්‍යාජ මිනිස්සුත් ජීවිත කියවීමක් ආරෝපණය කරගන්න දවසට. ප‍්‍රතිවාදීන් නැතිනම් මේ ගමන නවත්වන්න පුළුවන්, ඒත් මචං කවුද හරියටම දන්නෙ.

අළුත් ආඛ්‍යානයක් හදපන්, ඒ නියාවෙන් අළුත් බලාපොරොත්තු පොත්වල පිටපත් කරපන්, ලක්ෂ පනහක් පුංචි උන්ගෙ අනාගතයේ ලස්සන හිතින් මනෝරංජනය කරන්න තරම් පරාර්ථකාමී වෙයන්, මේ පාදඩ වර්තමානය උන්ගේ අනාගතය නොවෙන්න, පුළුවන් තරම් කාෂ්ඨකය ඉවසපන්. උඹේ වර්තමානයම උන්ගෙත් වර්තමානය වෙන්න දෙනවනම් මේ අධ්‍යාපනයේවත්, අපි කියන මේ ආදර ලියවිල්ලෙවත් කිසිම තේරුමක් නැතිවෙනවා. නිවහල්ලූන්ගේ කුලකයට එකතු වෙන්න, කෙල්ලෙකුට හදවතින්ම ආදරය කරන්න, අතින් අල්ලන්න, පේ‍්‍රමය පුරන්න, ආදර ගීත අසන්න, කොල්ලෙකු වෙනුවෙන් පේ‍්‍රම ර්‍ණය වෙන්න, ළයාන්විත වෙන්න, පොත් පිටින් ඌටත් එක්ක නෝට් ලියන්න, බත් කවන්න, හදවතට, ළමැදට තුරුළු කරගන්න, කඳුළු සලන්න, තොල් සිපගන්න, කෙල්ලට රැුකවරණය දෙන්න, චපල නොවී සැබෑ ලෙසම ආදර ර්‍ණය වන්න, මේ සරසවි ?නේ එකතුවෙන්න, උන්ගේ මන්දස්මිතය සංස්පර්ශය කරන්න ඉගෙනගන්න, මේ නිදහසේ ශිල්පයට ඉතිහාසය කියවන්න ඉඩදෙන්න. නංගියෙ, මල්ලියෙ මේක ආදර ර්‍ණය ආයාචනයක්, මේ අධ්‍යාපනය රකින්න, දොරටු තට්ටු කරලා ’පුතේ මේ උපාධිය උඹට’ කියලා දෙපා මුලට සරසවි වරම දෙන්න කිසිම දේශපාලකයෙක්, සමාජ සංවිධානයක් බැඳී සිටින්නෙ නැහැ, ඒක අතීතයෙත්, වර්තමානයෙත්, අනාගතයෙත් බොහෝ විට ඒ විදිහටම ක‍්‍රියාත්මක වෙයි. ඒක උඹ වෙනුවෙන්, අනාගතයේ උඹේ මල්ලි, නංගි වෙනුවෙන්, සමහරවිට උඹේම දරුවො වෙනුවෙනුත් ආරක්ෂා කිරීමේ භාරදූර වගකීම සරසවි අපි නූතන පරපුරට තියෙනවා, අවස්ථාවක් ලද සැනින් මේ අනර්ඝ දායාදය උඹෙන්, අපෙන් ඈත්කරන්න මිසක් ඒ බොහෝ දෙනෙක් අධ්‍යාපනයේ සම අයිතීන් වෙනුවෙන් අරගල කරන්නෙ නැහැ. ඒ සියල්ල මෙලෙසම තියෙන්නෙ සමස්ත ලාංකීය සරසවි ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීත්වයේ අඛණ්ඩ පැවැත්ම නිසා පමණයි. ඉතින් මේ ඒ කුටුම්බයේ උන්ට පේ‍්‍රමය ගැන, නිදහසේ ආදරය කරන හැටි, නිදහසේ ශිල්පය විඳින හැටි ගැන තැබුව පුංචි සටහනක් විතරයි. ඉතින් උඹේ ඒ සංවේදී හුස්මෙ තියන මිමිණුමටත් ආදර ර්‍ණය උණුසුමක් එකතුවෙනකම් නවතිමු, ජය!

මහින්ද, රනිල් හා ශිෂ්ටත්වය Behind The Scenes – Mahinda, Ranil And Propriety

Source : Newsfirst

මහින්ද රාජපක්ෂ හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරණයක් සඳහා තරඟ වදින්නේ 2005 වසරේදීය. එය නොවැම්බර් 17 වන දින පැවැත්වූ ජනාධිපතිවරණයයි. මෙරට මහජනයා ඉතිහාසයේ ගත් වැදගත්ම දේශපාලනික තීන්දුව මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා ලෙස තෝරා පත්කර ගැනීමයි. එය සුදුසුම කාලයේදී සිදු වූ සිදුවීමක් වන්නේ එවකට සිටි දක්ෂතම යුධ හමුදා, නාවික හමුදා හා ගුවන් හමුදා සෙන්පතිවරුන් ත‍්‍රිවිධ හමුදා මෙහෙයවීමට යොදා ගැනීමත් සමඟයි. යුද්ධයක් කිරීම මේ කාලයේදී එනම් දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු ප‍්‍රගමන යුගයේදී රටක නායකයෙක් මත ඍජුව පැටවෙන වගකීමක් නම් නොවේය. රටක යුද්ධයක් සඳහා සමස්ත මහජනතාවක් සහභාගී වෙති. 2006දී ආරම්භ වූ යුද්ධය (සත්‍ය වශයෙන්ම එය 1975 දී) 2009 මැයි 18 දින අවසන් වන්නේය. යුද්ධය ඇදගෙන යාමට නියෝග නොලැබුණේ යැයි කිසිවෙකුට කිව නොහැකිය. යුද්ධය එසේ දිග්ගැස්සවීමට නොහැකි තරමටම අවදානම් අවස්ථාවකට පත්වී තිබූ බව මේ රටේ පාලන තන්ත‍්‍රය දැන සිටියේ නැත. එනම් අවි ආයුධ හා උණ්ඩ ඒ අතරතුර කාලයේදී ත‍්‍රස්තවාදීන් විසින් නැවත විදේශයෙන් ගෙන්වීමය. තවද වැයවෙන සෑම උණ්ඩයකටම ලාභ ලබන තත්ත්වයක් ජාත්‍යන්තර අවි ආයුධ නිෂ්පාදන සමාගම් වලට ලැබීමය. කුමන පාර්ශවයක් වෙත නිකුත් කළද එයින් ලැබෙන්නේ ලාභයකි. ත‍්‍රස්තවාදියාත් හමුදාවත් භාවිතා කරන උණ්ඩ ඇතැම් විටක එකම නිෂ්පාදන සමාගමේය. මේ අශිෂ්ටත්වය ගැන අපිට ශිෂ්ටව කතා කළ නොහැකිය. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා පමණක් යුද්ධයක් කලා යැයි කීම තරම් හිරිකිත දේශපාලනික නොමඟ යැවීමක් මේ රටේ දේශපාලනයේ මින් පෙර වාර්තා වන්නේ ජේ.ආර්. ගේ 5/6ක ව්‍යවස්ථා පෙරළියේදීය. එකල සිදු වූ ව්‍යවස්ථා විපර්යාසයෙන් රටට සිදු වූ විනාශයම තරම්ම හෝ ඊටත් වඩා වැඩියෙන් මතවාදී දූෂණයක් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා යුද්ධයක් අවසන් කලා යැයි සමාජගත වීමෙන් මේ රටට වූ බව කිව යුතුය. යුද්ධයේ ක්‍රෙඩිට් එක මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා තනිව භුක්ති විඳීමට තීරණය කළේ 2010 වසරේදී හදිසියේම කැඳවූ ජනාධිපතිවරණයට හිටපු යුධ හමුදාපති ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා තරඟ වැදීමට යන බව සැලවීමත් සමඟය. 2005 නොවැම්බර් මස ජනාධිපතිවරයා ලෙස පත් වූ මහින්ද රාජපක්ෂට නැවත ශිෂ්ට ලෙස ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීමට තිබුණේ 2011 වසරේ අගෝස්තු මාසයේදීය. එමෙන්ම ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රිකව රටක ජනාධිපතිවරයා ධූරයෙන් ඉල්ල අස්වී ජනාධිපතිවරණය සඳහා තරඟ කළ යුතු වන්නේය. එසේ නොමැතිව ජනාධිපතිවරණය ජයග‍්‍රහණය කර ඔහුට නැවත වතාවක් රෙදි ඇඳගෙන අගවිනිසුරුවරයා ඉදිරියේ දිවුරුම් දිය හැකිද යන්න සිතා බැලිය යුතුය. මේ කිසිවක් ජනාධිපතිවරයෙකු ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් සිදු නොකල බව මතක් කර දීමට කැමැත්තෙමු. එහි අතුරු කතාව වන්නේ 2010 දී හදිසියේම ජනාධිපතිවරණය කැඳවීමට හේතු වූ කාරණාය. එනම් එවකට දැන් මෙන්ම පැවති දූෂිත රජයට තවදුරටත් යුද්ධය විකුණමින් පැවැත්මක් නොමැති බව ආණ්ඩුව තේරුම් ගැනීමය. අනෙක් කාරණාව 2009 මැයි 18 දින යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසුව රටේ බහුතර ජනයා ප‍්‍රශංසා දැක්වීමට පටන් ගත්තේ රටේ සක‍්‍රීයව යුද්ධයට සහභාගී වූ ත‍්‍රිවිධ හමුදාවට හා පොලීසියට මිසක මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා නම් තනි පුද්ගලයාට නොවීමය. ඒ ආකාරයට තවදුරටත් ඔහුට හෝ පවතින රජයට ස්ථාවර පැවැත්මක් නොමැති බව ඒ අවස්ථාවේදී ඔවුන් විසින් තීරණය කරන ලදී.

යුධ ජයග‍්‍රහණය සත්‍ය වශයෙන්ම මහින්ද රාජපක්ෂ නම් තනි පුද්ගලයාට අයිතිද යන්න අපි මෙතැන් පටන් විමසා බලමු. යුද්ධය රජයන් 5ක් 6ක් යටතේ පවත්වාගෙන ආ ක‍්‍රියාදාමයක් මිස එය කිසි කලෙකත් අවසන් කළ නොහැකි යුද්ධයක් නොවන බවට හොඳම සාක්ෂිය ඩෙන්සිල් කොබ්බෑකඩුව හමුදාපතිවරයා යුද්ධයේ තීරණාත්මක අවස්ථාවක් දක්වා ත‍්‍රස්ත මර්දනය සිදු කරමින් සිටිද්දී රජය විසින් යුද්ධය අතරමඟ නැවැත්වීමය. ඒ බලපෑම 2006 - 2009 කාලයේදී සිදු නොවූවා යැයි අපි නොකියමු. මෙරට පැවති සියළු රජයන්ට අවශ්‍ය වූවේ යුද්ධය පවත්වාගෙන යාම මිසක අවසන් කිරීම නොවේය. මාවිල් ආරු සොරොව්ව වැසීමත් සමඟ නැගෙනහිර යුධ වාතාවරණය නැවත ආරම්භ වූ අතර නැගෙනහිර මුදාගැනීමේ සටන අවසන් වූයේ තොප්පිගල මර්මස්ථානය හමුදාව විසින් අත්පත් කරගැනීමත් සමඟයි. විධායක ජනාධිපතිවරයෙක් යටතේ පාලනය වන රටක සේනාධිනායකයා ජනාධිපතිවරයා වන බැවින් යුද්ධය පිළිබඳව අවසාන තීරණය ජනාධිපතිවරයා විසින් ගත යුතු බව සැබෑවකි. එනමුත් යුධ සැලසුම් සකස් කිරීමේ සිට සිවිල් වැසියන් මුදා ගැනීම දක්වා අනෙකුත් සියළු කර්තව්‍යයන් ඉටු කරනු ලබන්නේ ත‍්‍රිවිධ හමුදාව හා පොලීසිය විසිනි. එය ජනාධිපතිවරයා විසින් තනි භුක්තියක් ලෙස සලකා තම පරිපාලන බලතල යොදාගනිමින් රාජ්‍ය මාධ්‍ය, මාධ්‍ය නිවේදන, ගැසට් නිවේදන ඔස්සේ යුධ ජයග‍්‍රහණය සම්පූර්ණයෙන්ම තමා වෙත නතු කරගැනීම අපි කතාකරන අශිෂ්ටත්වය බව කිව යුතුය. යුධ ගැටුම් හේතුවෙන් අබාධිත වූ සෙබළුන් හා පොලිස් නිලධාරීන් වෙනුවෙන් අදටත් නිසි සුබසාධනයක් මේ රට තුළ ඇත්තේද යන්න ගැටළුවකි. මෑත දිනක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ 5වෙනි වතාවටත් මෙරට අගමැතිවරයා ලෙස පත්වීමෙන් පසුව ජනාධිපතිවරයා විසින් පැවැත්වූ අමාත්‍ය මණ්ඩල හමුවේදී ඍජු ප‍්‍රකාශයක් කරමින් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රකාශ කරේ යුධ අපරාධ චෝදනා ඔස්සේ හමුදාවට විරුද්ධව පරීක්ෂණ පැවැත්වෙන්නේ නම් ත‍්‍රස්තවාදීන් සඳහාද නීතිය එලෙසම ක‍්‍රියාත්මක විය යුතු බවයි. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වැනි පුද්ගලයෙක්ට පවා වැටහෙන සරල සමාජයීය යථාර්ථය මෙරට බොහෝ සිවිල් සංවිධාන මෙන්ම දේශපාලන පක්ෂ විසින් හුදු සටන් පාඨ බවට පමණක් පත් කරගෙන විකුණගෙන කනවා මිසක සැබෑ දේශපාලනික අරමුණක් ඒ බොහෝ දෙනෙක්ට නැත. අපි කතා කරන්නේ පක්ෂ දේශපාලනයක් ගැන නොවේය. සත්‍ය වශයෙන්ම මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා විසින් මෙහෙයවා ගත් යුද්ධයේ කතෘ භාගය සවිඥානිකව බෙදී යා යුතු ආකාරය පිළිබඳවය. මේ රටට හැමදාම හුරු වූයේ තනි පුද්ගලයෙක් වටා එක් රොක් වීමේ ආකල්පමය ගැටළුවකි. එය මේ දක්වාම අපි වසර 70ක පටන් ඉදිරියට ගෙන එන ගෝත‍්‍රවාදී අදහසකි. ජාතියක් රටක් ලෙස අපි නොදියුණු ඇයි කියා සිතීමම ඒ ආකල්පමය ගැටළුවම බව දත යුතුය. යුද්ධයේ කතාව 2010දී අවසන් වන්නේ සුළුපටු ආකාරයකට නොවේය. ඒ හිටපු හමුදාපතිවරයාගේ ප‍්‍රජා අයිතිය අහෝසි කර, සිරගත කොට දේශපාලනික නොවන පෞද්ගලික පලිගැනීමක් දක්වා කතාව දිග්ගැස්සෙමිනි. ඒ සිදු වූ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ක‍්‍රියාදාමයට සමාන සිදුවීමක් ලෙස ඊයේ පෙරේදා වාර්තා වූයේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් හිටපු ජනාධිපතිවරයාව හදිසියේම අගමැතිවරයා ලෙස පත් කිරීමයි. මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා ව්සින් ගත් එක් තීන්දුවක් කණපිට පෙරලෙන්නට පටන් ගත්තේ 2015දී ජනාධිපතිවරණය කැඳවීම සමඟයි. අවසාන මොහොත දක්වා විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයා කවුද යන්න රහසක්ව තබා ගත් එවකට යහපාලන කණ්ඩායම මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයාව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය. මහින්ද රාජපක්ෂ රජය මෙරට තවත් දූෂිත රජයක් බවට පත්වෙමින් පැවති 2014 අවසාන කාර්තුව වන විට බලයෙන් වියරු වැටී සිටි දේශපාලන පක්ෂ නායකයින් නැවත ප‍්‍රධාන දේශපාලන බලවේග වටා ධ‍්‍රැවීකරණය වීය. 2010 වසරේ අග භාගයේදී දිවුරුම් දුන් එවකට ජනාධිපතිවරයාට නැවත ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීමට තිබුණේ 2016 නොවැම්බර් මාසයේය. එහෙත් වසර දෙකකට ආසන්න කාලයක් ධූර කාලය තවත් ඉතිරිව තිබියදී ජනාධිපතිවරණය කැඳවූයේ 2010දී සිදු කළ බලපෑම තවදුරටත් පවත්වා ගැනීමටය. යම් හෙයකින් 2015 ජනාධිපතිවරණය මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනධිපතිවරයා විසින් ජයග‍්‍රහණය කලේ නම් ඔහු නැවත දිවුරුම් දෙන්නේ 2016 නොවැම්බර් මාසයේය. ධූර කාලය අවසාන වන්නේ 2022 නොවැම්බර්ය. එතෙක් ජනාධිපතිවරයා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. මියෙන තුරාවටත් ඉන් මතුවටත් මෙරට රාජ්‍ය නායකයා රාජපක්ෂ කෙනෙකි. එය මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් සැලසුම් කර තිබූ ආකාරයයි. 2015 ජනාධිපතිවරණයේ සිංහල ජනාධිපතිවරයා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. යම් හෙයකින් උතුරේ ඡන්ද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන එවකට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයාට නොලැබුණේ නම් මෙරට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ඇත්තෙන්ම මේ වන විට කුණු කාණු පල්ලේය. එය මේ මොහොතේදී කුමන පක්ෂ දේශපාලනික අදහසකට වූවද බොරු යැයි කිව නොහැකි නොධ‍්‍රැවී සත්‍යයයි.

අපි ඔබට මේ දේවල් නැවත මතක් කරන්නේ අපේ උක්ත මාතෘකාවට පැහැදිලි, නිරවුල් ප‍්‍රවේශයක් ලබා දීම සඳහාය. යුධ ජයග‍්‍රහණය ගැන තවත් පුංචි කාරණා කිහිපයක් කීමට අදහස් කරමු. එල්ටීටීඊ ත‍්‍රස්තයන් යුද්ධය අවසාන කාලයේදී හැසිරුණේ ම්ලේච්ඡයින් ලෙස මිසක අවම වශයෙන් විමුක්ති ත‍්‍රස්තයන් යන ලේබලයවත් දීමට නුසුදුසු තලයකට ඔවුහු පැමිණ සිටියහ. එවකට සිටි ප‍්‍රබල එල්ටීටීඊ ත‍්‍රස්ත නායකයින් සංවිධානය අතහැර පැමිණිමේ මූලික හේතුව ප‍්‍රභාකරන්ගේ විකෘති මානසික අවශ්‍යතාවයි. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ඔහු එකාධිපතියෙකි. එවකට ඇතැම් ද්‍රවිඩ අහිංසක දිළිඳු පවුල් වල වීරයා වූයේ ප‍්‍රභාකරන් බව ප‍්‍රභාකරන් ඝාතනය කරන ලද බවට පුවත් සැලවීමත් සමඟ අපිට ප‍්‍රත්‍යක්ෂ ලෙසම දැනගැනීමට හැකි වූයේ එල්ටීටීඊ නායකයාගේ වියෝවෙන් කඳුළු සලන ශ්‍රී ලාංකිකයන් පිරිසක් හදිසියේම මතු වීමත් සමඟයි. මේ සියල්ල අසත්‍ය නොවේය. ස්වභාවයෙන්ම මිනිසා දේශපාලන මෘගයෙකු බවට ඇරිස්ටෝටල්ගේ ප‍්‍රකාශය තවදුරටත් සත්‍යාපනය වීමක් පමණි. ස්වකීය විමුක්ති නායකයා ප‍්‍රභාකරන් වූවද සංවිධානයේ විමුක්ති කොටස කුට්ටුමනී ඝාතනය වීමත් සමඟ ඉවත් වූ බව බොහෝමයක් ද්‍රවිඩ ජනයා අදටත් විශ්වාස කරන්නේ නැත. ඒ බෙදීම අදටත් ඇතැම් අවස්ථා වලදී අපි දකින්නේ යාපනයේ, කිලිනොච්චියේ හෝ මුලතිවු සිට අගනුවර සරසවියකට ප‍්‍රවේශ ලබන සිසුන් බහුතරයෙන් අපගමනය වී තම කණ්ඩායමකට සීමා වී සිටීමයි. සෑම විටම මේ කාරණාව සත්‍ය නොවන බවත් ප‍්‍රගතිශීලී අදහස් ඇති උතුරේ සහෝදර ශිෂ්‍යයින් සිටින බවත් වගකීමෙන් ප‍්‍රකාශ කරමු. කෙසේ හෝ අපි කතාකරන ප‍්‍රභාකරන් දේවත්වයෙන් සැලකීමේ උතුරේ ප‍්‍රතිපත්තියට උතුරේ ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලන නායකයින්ගෙන් යම් සාධනීය බලපෑම් එල්ලවන බවට තර්ක කළ හැක. මෑතකදී හොල්මන් කරන ආවා යනුවෙන් හැඳින්වෙන කල්ලියක ක‍්‍රියාකාරකම් සත්‍ය වශයෙන්ම ත‍්‍රස්ත කණ්ඩායම් නොවන සිවිල් ක‍්‍රියාකාරකම් බව මේත් සමඟම කිව යුතුය. ශ්‍රී ලංකා හමුදාවට මෙවැනි විනාශකාරී අංකුර මුලිනුපුටා දැමීම කජජක්ද යැයි කියන අපිම සමස්ත සේනාධිනායකත්වය ඇති ජනාධිපතිවරයාට, අමාත්‍ය මණ්ඩලයට ආවඩා සිටීමේ වහල් මානසිකත්වය රටක පුරවැසියන් වශයෙන් අපගේ අශිෂ්ටත්වය බව ප‍්‍රකාශ කර සිටිමු. මේ රටේ සිවිල් සමාජය හා දේශපාලන භාවිතාව අදටත් බොහෝ සෙයින් දුරස්ය. පෞද්ගලිකව ඒ දුරස්ථ බවට අපි කැමති නැත. මෙරට සිවිල් වැසියා බහුතරය නියෝජනය කරන සැබෑ ලෙසම අන්ත අසරණ චරිතයක් බව පෙනෙන්නට තිබේ. ඔවුහු අරාජිකත්වයට නොකැමතිය. එමෙන්ම පුද්ගලයෙකු සතුව තිබිය යුතු අභිමානය, ස්වාධීනත්වය හා ආත්ම වටිනාකම දරා සිටීමට තරම් ආකල්පමය අධ්‍යාපනයක් මෙරට බොහෝ පුරවැසියන්ට නොමැත.

මෙරට මහින්ද පිල, රනිල් පිල, පොහොට්ටුව, අලි, රතු අලි, රතු හැට්ටකාරයින් ලෙස දේශපාලන පක්ෂ බෙදීම් ඔස්සේ අපි කතාකරන දේශපාලනය ඇතැම් විටක පිස්සුවක් විය හැකිය. එහෙත් සමාජයීය අර්ථයෙන් ගත් විට අපි නොධ‍්‍රැවීය සත්‍යය තේරුම් ගන්නේ නම් නුදුරේදීම අපිට දියුණු ජාතියක් වීමට හැකිය. පුරවැසියන් ලෙස අපි වරද්දාගන්නේ මේ රට දියුණු ආර්ථිකයක් ඇති රටක් වූවහොත්, ගොඩනැගිලි, අධිවේග මාර්ග තවත් ඉදි වූවහොත් මේ රටේ මිනිසුන් සතුටින් සිටින ජාතියක් වනු ඇති බවයි. උදාහරණයක් ලෙස ගමේ පාරවල් ඉදිවූවහොත්, ජල, විදුලි පහසුකම් ලැබුණහොත් මිනිසුන් සතුටින් සිටිනු ඇති බවයි. අපිට ඔබෙන් ප‍්‍රශ්නයක් අසන්නට ඇත. එලෙස යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය වී සතුටින් ජීවත්වෙන එකදු ගමක් හෝ නගරයක් නම් කළ හැකිද? රටක් දියුණු කිරීමේ මූලික පියවර දියුණු මිනිසුන් නිර්මාණය කිරීමයි. මෙරට සිටින්නේ නොදියුණු වැසියන් නම් ඔවුනට දියුණු ආර්ථික මෙවලම් සමඟ ගණුදෙනු කළ නොහැකියි. උදාහරණයක් ලෙස අළුතෙන්ම ගෙන්වන දුම්රිය මැදිරි, බලවේග කට්ටල ටික දවසක් යනවිට දරුණු ලෙස අවභාවිතා කරන මගී ජනතාවක් මේ රටේ සිටියි. ඕනෑම පොදු ස්ථානයක, වැසිකිලියක හැසිරෙන්නට දන්නේ නැති ජනතාවක් ගොනාට ඇන්දවීම ඉතා පහසුය. මෙතෙක් කලක් සිදුකරගෙන ආවේ ඒ ක‍්‍රියාදාමයයි. අපි නැවත මෙහි පක්ෂ අරමුණු ගැන කතා කලහොත් පළමුවෙන්ම මතක් වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ ප‍්‍රමුඛ නඩයයි. ඔහු ඇතුළු සමස්ත දූෂිත රජයම 2015දී පරාජය කර අවසන් බව මේ මොහොත වන තුරුත් පිළිගැනීමට නොහැකි තරම් ඔහුගේ අනුගාමිකයින් අන්තවාදී වහලූන් බවට පත්වී සිටියි. රටක් වශයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු රජයකට නැවත ගොඩගැනීමට රටක් නොමැති බව ඔවුන් දත යුතුය. යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසුව වසර 5ක් 6ක් ඇතුලත මෙරට අධිවේග මාර්ග 2ක් ඇතුළුව දියුණු මහා මාර්ග පද්ධතියක් නිර්මාණය වූ බව සැබෑය. එහෙත් සත්‍ය වශයෙන්ම ඔවුන් 2015දී පරාජය වූයේ කුමන කාරණා හේතුවෙන්දැයි නැවත් මතක් කරගැනීම සුදුසුය. යුද්ධය 2006දී නැවත ආරම්භ වීමේ සිට මේ දක්වා පටි තදකර ගැනීමේ න්‍යාය දිගින් දිගටම එකම රජයක් යටතේ පවත්වාගෙන ආවා ඔබට මතක ඇති. 2006 හෝ 2007 කාලයේ දකුණු ආසියානු ක‍්‍රීඩා උළෙල මෙරට පැවැත්වූ අතර යුද්ධයෙන් පසු කාලයේදී පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය රාජ්‍ය නායකයින්ගේ සමුළුවත්, පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය ක‍්‍රීඩා උළෙලත් මෙරටට සංවිධානය කිරීමට අවස්ථාව ලැබුණු බව ඔබට මතක ඇති. ඊට සමගාමීව තරුණ සමුළුවද මෙරට පැවැත්විණි. මේ සියල්ල මෙරට පුරවැසියන්ට එකල මැජික් එකක් ලෙස මනසට කිඳාබැසීම සිදු වූ අතර යුධ ජයග‍්‍රහණය, මහා මාර්ග පද්ධතියක් ඉදිවීම ලෝක සමුළු ඇතුළු දර්ශනීය ලබු කිරිබතක් සැකසීම දක්වා සියල්ල මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයගේ ගිණුමට එකතු විය. මහින්ද රාජපක්ෂ ආගමක් බවට පත්වෙන්නට පටන් ගත්තේ ඉන් පසුවය. එහෙත් ඒ වනවිට රට පත්ව සිටි ප‍්‍රබල ආර්ථික අර්බුදය බොහෝ දෙනෙක් දැන සිටියේ නැත. මහබැංකු බැදුම්කර සම්බන්ධයෙන් සිදුවන විමර්ශන වලට අනුව එය 2007 - 2008 දක්වා දිව යන දිග කතාන්දරයක් බව පෙනෙන්නට තිබේ. රටක් ආර්ථික අතින් ඉතා දුර්වල තත්ත්වයක සිටින අවස්ථාවක කිසිදු ආර්ථිකමය වශයෙන් ලාබයක් නොලැබෙන ජාත්‍යන්තර සමුළු, ක‍්‍රීඩා උළෙලවල් වැනි වියදම් අධික දෑ සිදු කිරීම මෑත කාලීනව බ‍්‍රසීලය විසින්ද සිදුකරමින් සිටින කර්තව්‍යයකි.

බ‍්‍රසීලය 2016දී ඔලිම්පික් ක‍්‍රීඩා උළෙල පැවැත්වූයේ රට ප‍්‍රබල ණය උගුලක සිරවී සිටින අවස්ථාවකය. අන්තර්ජාතික මූල්‍ය අරමුදලින් නියෝජිතයින් පවා සහභාගී වන පාර්ලිමෙන්තු සැසිවාර පැවැත්වෙන රටක ලාභ නොලැබෙන ඔලිම්පික් වැනි වියදම් අධික ක‍්‍රීඩා උළෙලක් පැවැත්වීමම මොනතරම් අනුවණ ක‍්‍රියාවක් දැයි යන්නට හොඳම උදාහරණය වන්නේ 2015 අවසාන භාගයේදී අධික වියදම් හේතුවෙන් පීඩාවට පත් මහජනයා එවකට රජයේ අදූරදර්ශී ක‍්‍රියාකලාපයට එරෙහිව මහපාරට බැසීමය. මහින්ද රාජපක්ෂ රජය එවකට සිදු කල මාධ්‍ය මර්දනය හේතුවෙන් රට පැවති සැබෑ තත්ත්වය යම් තරමකට මහජනයාගෙන් වසන් වුණි. එහෙත් 2010දී මෙන් නොව 2015දී සමාජ ජාලා බොහෝ සෙයින් සක‍්‍රීයව පැවති බැවින් එලෙස තවදුරටත් රජයට සත්‍යය වසන් කිරීමේ හැකියාව රාජ්‍ය මාධ්‍ය වලට පමණක් සීමා වුණි. එම ක‍්‍රියාවලිය අදටත් එසේමය. සමාජ මාධ්‍ය මේ කාලයේ ප‍්‍රබල ලිබරල් තත්ත්වයක් නිර්මාණය කරමින් සිටියි. එහෙත් ගැටළුව වන්නේ එහි යා යුතු දිශාවක් නොමැති වීමයි. කිසිදු සමාජ මාධ්‍යයක් රට හැඩගැසිය යුතු නිවැරදි හැඩයක් ගැන නිශ්චිත අදහසක් ලබා දෙන්නේ නැත. එමෙන්ම එහිදී නිරවද්‍යතාව පිළිබඳව වගකීමක් නොමැත. මහින්ද රාජපක්ෂ හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ යනු එකම කාසියේ දෙපැත්තක් බව අපගේ අදහසයි. මහින්ද පිල මේ රටේ දුප්පත් මිනිසාගේ පාර්ශවය නියෝජනය කරමින් මහජනයා හසුරුවමින් සිටියි. එමෙන්ම රනිල් වික‍්‍රමසිංහ එම කුලකයේම ධනවාදී දිළින්දන් මෙන්ම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ අවතාරයට රැුවටී සිටින ජනයා නියෝජනය කරමින් සිටියි. ඔක්තෝබර් 26 අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ දිවුරුම් දීමට පෙර මෙරට ජන රැළි 3ක් අගනුවරට ආ බව සිහිපත් කිරීමට අවශ්‍යය. එහි අන්තිම පාගමන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් සිදු කරන ලදී. ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණත්, එක්සත් ජාතික පක්ෂයත් මහා ජන රැුළි කොළඹට ගෙන ගෙන එන ලදී. මේ සියල්ලේම අවසාන වශයෙන් නිගමනය කිරීමට ඇත්තේ හොඳ හෝ නරක දේශපාලන පක්ෂ නොමැති බවය. ඔබට අවශ්‍ය දේ සිදු කරගැනීමට හැකි පක්ෂය ඔබේ දේශපාලන පක්ෂයයි. එහි සාමූහිකව හිතීමක් ඇත්තෙන්ම නැත.

රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය මුවාවෙන් ගෙනයන ඒකාධිපතිත්වය මහින්ද රජපක්ෂට දෙවෙනි නැත. අදටත් මහින්ද රාජපක්ෂට නිරවුල්ව මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් හෝ හසුරුවා ගැනීමට නොහැකි බව මෑත දිනක පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී තහවුරු වූයේ ඔහු ද්වේශයෙන් ඉන් නැගිට යෑමත් සමඟයි. තවත් කැබිනට් අමාත්‍යවරුන් බොහෝමයකට ඍජුව මාධ්‍ය හමුවකට පිළිතුරු දීමට නොහැකිව අන්ත අසරණ වන අවස්ථා ඕනෑතරම්ය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ දක්ෂ කථිකයෙකු නොවන බැවින් ඔහුට ඇත්තේ සුපිරි මොළ ගේම්ය. එය 2002ද 2015ද ඊයේ පෙරේදා නැවත අගමැති ලෙස දිවුරුම් දීමද යන්න අදාළම නැත. වචන වලින් මිනිසුන් ඇන්දවීම රනිල් වික‍්‍රමසිංහට සිහිනයකි. එබැවින් ඔහුගේ උපාය මාර්ගය ඉත්තන් යොදා ගැනීමය. දැන් ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින පාලනය යටතේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට 2020න් පසු පැවැත්මක් නැත. ඔහු අන්ත අසරණ තත්ත්වයකට පත්වීමටද ඉඩකඩ ඇත. රටේ බලකණු සියල්ල වටා ජනතාව නැවත වරක් එක් රොක් වීමේදී හටගන්නා තරඟය 2020 ජනාධිපතිවරණය තෙක් දීර්ඝ විය හැක. මුලින් එන්නේ ජනාධිපතිවරණය නම් එය රට මුළුමනින්ම කණපිට පෙරලීමක් විය හැක. උපක‍්‍රමික දේශපාලනයේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ පරිණත චරිතයකි. ඔහු ඉවත් කළ හැක්කේ ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රීය ක‍්‍රමවේදයකට පමණි. එහෙත් මේ මොහොතේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ප‍්‍රමුඛ යහපාලන රජය ඉවත්වීමෙන් රටට වෙන අමුතු බලපෑමක් නැත. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ 1988 - 1989 කාලයේ නීතිය අතට ගෙන කළ විස්කම් අතර බටලන්ද වධකාගාරය ඇතුළුව ක‍්‍රියාදාමයන් රාශියකි. එයට කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ නීති පීඨයේ එකල ක‍්‍රියාත්මක වූ වධ කඳවුරුද ඇතුළත්ය. විශ්වවිද්‍යාල සිසු ඝාතන වලට එකල රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මෙන්ම මෙකල මහින්ද රාජපක්ෂ රජයද සුළුවෙන් හෝ දායක වෙමින් පැවතුණි. පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුල අමු අමුවේ සිය ගණන් සිදුවුණු මනුශ්‍ය ඝාතන ගැන අදටත් ජීවමාන ඇසින් දුටු සාක්ෂි මේ බිමේ සිටියි. අපි මේ සියල්ල ඔබට මතක් කලේ පත්වන කිසිදු රජයකට මේ රට පවත්වාගෙන යාමේ අවශ්‍යතාවක් නොමැති බව දැනුම් දීමටය. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාම ප‍්‍රකාශ කළ පරිදි ඔහු නොවන ජනාධිපතිවරයෙක් මේ තරම් විහිළුවට ලක් නොවන බව සත්‍යයකි. මක් නිසාද යත් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා එම තනතුරට පත්වීම අහම්බයක් වූවත් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා වීම අහම්බයක් නොවීමයි. ඒ තුළ ඔහු පැමිණි ගමන සෑම විටම උපක‍්‍රමිකය. ඒ උපක‍්‍රමික බව මේ මොහොතේද ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් පවතියි. අපි ඊට උදාහරණ කීමෙන් වැළකීමට තීරණය කලෙමු. විචාර බුද්ධියෙන් විමසීම ඔබට භාර කරමි.

අවසානයේදී ශිෂ්ටත්වය යන්න තවදුරටත් මේ රට තුළ වලංගු කාරණාවක් නොවන්නේ එයට දේශපාලනිකව පැවැත්මක්  මේ රට තුළ නොමැති වීමය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක රජය 2002දී පරාජය වීමත් සමඟ මාරුවෙන් මාරුවට මේ රට පාලනය කලේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. එබැවින් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා යනු රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ නිර්මාණයක් මිසක ඔහුට දේශපාලනික පැවැත්මක් මේ රට තුල නැත. මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති වූවා නම් හොඳයි කියා සිතීමම තාවකාලික සහනයකි. කොහොමත් ඊළඟට පාලනය භාර වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂටය. රටේ සමස්ත මහජනයා ඉතා කැමැත්තෙන් ඔහුගේ පාලනය පිළිගැනීමට සූදානමින් සිටින්නේ 2020 වන තුරුය. කෙසේ වූවත් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නැවත අගමැතිවරයා ලෙස පත් කිරීමම උපායකි. එවිට 2020 වන විට තවත් බොහෝ ඡන්ද ප‍්‍රමාණයක් ආණ්ඩු පක්ෂයට අහිමි වන බවට ඔවුහු නිගමනය කරති. එය දන්නා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ දැන් සාම්‍යයක් ඇතුව සිටීම ගැන පුදුම වියයුතු නැත. 

පුරවර ප‍්‍රවාද අපි එළඹෙන ලිපියකින් රටේ ආකල්පමය ශිෂ්ටත්වය ගැන කතා කිරීමට මත්තෙන් තාවකාලිකව නවතිමු!

Undisclosed Author S02E03 "වාරණය සහ වහල්භාවය" - Part 4

දේශපාලනික මිනිස්සුන්ට කතා කරන්න තියෙන්නෙ අදහස් ගැන, රටක මිනිස්සුන්ට කතා කරන්න තියෙන්නෙ එදිනෙදා සිදුවීම් ගැන නම් ඒක ඇත්තටම පසුගාමී රටක්, සිදුවීමක් අල්ලගෙන වහල්ලු වගේ උඩ පනින එක කුළු හරකෙකුටත් කරන්න පුළුවන්, ලිංගිකව හැසිරෙන්න බල්ලොන්ට, පූසොන්ටත් පුළුවන්, ඒත් ප්‍රවාදිතව හිතන්න පුළුවන් මිනිස්සුන්ට විතරයි, ඉතින් රටේ වැඩි පිරිසක් සත්තු කියලා හිතෙන්නෙ නැද්ද...

Undisclosed Author S02E03 "වාරණය සහ වහල්භාවය" - Part 3

අපේ රටේ අදේශපාලනික මිනිස්සු හිතාගෙන ඉන්නෙ මේ රට පාලනය කරන්නෙ දේශපාලකයො කියලා, ඒත් ඇත්තම කතන්දරය තමා මේකෙ තියෙන්නෙ අදේශපාලකයො ගෙනියන වහල් භාවිතාවක් විතරයි කියන එක...

Undisclosed Author S02E03 "වාරණය සහ වහල්භාවය" - Part 2 අධ්‍යාපනයේ වහල්භාවය..

ප්‍රවාදය නවීකරණය..

පුරවර ප්‍රවාද අපේ අරමුණ සමඟ ඍජුව සම්බන්ධවීමට සහයෝගය ලබා දුන් Undisclosed Author බුකි පිටු මස්තබාල්දුවට අපේ ආචාරය...

Undisclosed Author S02E03 "වාරණය සහ වහල්භාවය" - Part 1 - වාරණය සහ වහල්භාවයේ අදේශපාලනය...